تهران کوفه نیست اما...

 با پایان انتخابات هفتم اسفند و مشخص شدن نتایج، به ویژه در مجلس خبرگان رهبری و به خصوص در حوزه انتخابیه تهران، موج واکنش های متفاوت پیرامون نحوه رای پایتخت نشینان به راه افتاده است تا جایی که عده ای، مردم تهران را با مردم کوفه دوران امیرالمومنین(ع) و امام حسین(ع) مقایسه کرده اند.

 

به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی "خیبرآنلاین"، از طرف مقابل، برخی افراد مانند یکی از بستگان هاشمی رفسنجانی که در فضای کلی کشور شکست سختی را متحمل شدند، به هموطنان ساکن در استان های مختلف توهین کرده و از آنان خواستند تا مثل مردم تهران رفتار کنند!

توهین به عزیزان ساکن در شهرستان ها که از قضا نشان داده اند در موارد متعددی بابصیرت تر از برخی پایتخت نشینان هستند، غیرقابل قبول است و اهانت کنندگان اولا باید مورد بازخواست حقوقی قرار گیرند، ثانیا از ملت بزرگ ایران عذرخواهی کنند.

اما در مساله کوفی خواندن تهران، نکاتی حایز اهمیت است که نباید از کنار آنها به سادگی عبور کرد.

مطالعه تاریخ نشان می دهد که مردم کوفه در دوران مظلومیت اهل بیت(ع) دارای چند ویژگی مهم بودند:
1. دنیاپرست شده بودند
2. چشم و گوششان اسیر تبلیغات پرسروصدای دشمنان اهل بیت(ع) شده بود
3. به بی وفایی شهره شدند
4. برخلاف ظاهری که از خود نشان می دادند، حیا، غیرت و عفت در بین آن مردمان رخت بسته بود
5. اهل نماز و قرآن و تهجد بودند اما با بینش سیاسی اسلام فرسنگ ها فاصله گرفته بودند
6. و...

مجموع مسایل فوق که هرکدام به صدها صفحه تحلیل و ریشه یابی نیاز دارد، و عوامل دیگری که به جهت رعایت اختصار از درج آنها خودداری نمودیم، دست به دست هم داده بود تا مردم بی وفای کوفه، از پشتیبانی اهل بیت(ع) و یاران خاص و صدیق آنان خودداری کرده و آرام آرام (بی آنکه متوجه این دگراندیشی شوند) به ابزار دست حکومت طاغوت و دستگاه تبلیغاتی او مبدل شوند.

به همین جهت، در ماجرای حضور مسلم بن عقیل(س) به عنوان نماینده و سفیر امام حسین(ع) در کوفه، استقبال تاریخی از خود به یادگار گذاردند اما دیرزمانی نگذشت که صدای سکه های زر و تهدیدهای دستگاه زور کار خود را کرد و همزمان، دروغگویی و ریاکاری سیستم تزویر نیز باعث سردرگمی افراد بی بصیرت شد تا نهایتا، در فاصله ای کوتاه از ارسال نامه های "مولا بیا"، نویسندگان همان نامه ها، برای شهادت سید و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) با هم مسابقه گذاردند و شد آنچه که نباید می شد...

امروز مردم تهران، فعلا، قطعا با آن دوران قابل مقایسه هم نیست اما هشدارهایی عمومی لازم است و کسی حق ندارد به جهت اعلام بیدارباش و هشدار، دغدغه مندان جامعه را مورد سرزنش قرار دهد.

اگر مردم تهران در موضوعاتی همچون:
1. کسب و درآمد شبهه ناک
2. سرسپردگی به دستگاه های تبلیغاتی رسمی دشمن مانند BBC و VOA و Manoto و شبکه های موبایلی بی در و پیکری که اکثرا در خدمت اهداف دشمنان قرار دارند
3. بی وفایی به خود، خانواده، نزدیکان، جامعه و نظام
4. بی حیایی، بی غیرتی، بی عفتی
5. نماز و روزه و عبادت بدون بصیرت و شناخت دقیق دوست و دشمن خدا و اهل بیت(ع)
6. و...

خود را واکسینه نکرده و دچار لجام گسیختگی و بی بندوباری اجتماعی شوند، هیچ تعهدی وجود ندارد که همچون بی وفایان کوفه دوران مظلومیت اهل بیت(ع) انگشت نمای خلایق نشوند و یا قصه پرغصه شهر سابقا مسلمان آندلس برای اینجا نیز تکرار نشود.

مجددا، یادآوری این نکته را ضروری می دانیم که تهران فعلی، هرگز قابل قیاس با کوفه دوران بی وفایی نیست، اما اگر نکوشد و نسبت به هشدارها بی تفاوت باشد، تضمینی برای آینده آن نمی توان متصور بود.

به همین جهت است که مشاهده شد در انتخابات مجلس خبرگان رهبری، اکثریت مردم تهران بدون کمترین تحقیق و پژوهشی و بی آنکه نسبت به وظیفه خود در قبال عالمان مبارز دینی مطالعه کاملی داشته باشند، به صورت چشم و گوش بسته، یک لیست سیاسی - جناحی - باندی را برای نوشتن رای در دست می گیرند و با ترفند 30+16، به همان روشی که اسامی نمایندگان موردنظر خود برای مجلس شورای اسلامی را می نویسند، دقیقا به همان سبک و سیاق، اسامی داوطلبان مجلس خبرگان رهبری را نیز می نویسند؛ در حالی که ماهیت این دو مجلس، کاملا با یکدیگر متفاوت است.

به هرحال، درباره چرایی اینگونه رای دادن پایتخت نشینان در مجلس خبرگان، نکات بسیاری وجود دارد که به مرور به آنها خواهیم پرداخت اما نکته مهم، ضرورت بیدارباش جدی برای مردم و مسئولان، به ویژه مسئولان فرهنگی جبهه انقلاب، است که از خواب زمستانی بیدار شوند و طمع دشمنان قسم خورده ملت ایران را از خود دور نمایند.